انگشت ماشهای (یا تریگر فینگر) به دلیل التهاب تاندونهایی که انگشتان را خم میکنند رخ داده و باعث ایجاد درد و حساسیت نسبت به لمس در انگشت میشود. این وضعیت، حرکت انگشت را محدود میکند و باعث میشود خم و راست کردن انگشت دشوار شود. فیزیوتراپی معمولاً برای درمان انگشت ماشهای بسیار مؤثر است. آتلبندی حداکثر تا 10 هفته تا 90 درصد در بهبود انگشت ماشهای موفقیت آمیز است. اگر آتلبندی به تنهایی برای رفع علائم کافی نباشد ، تزریق کورتیکواستروئید نیز میتواند مفید باشد. در برخی موارد شدید که به آتلبندی موثر نیست ، ممکن است لازم باشد یک جراحی کوچک برای باز کردن غلاف تاندون انجام شود.
چه عواملی باعث ایجاد انگشت ماشهای میشود؟
انگشتان دست دارای چندین استخوان کوچک هستند. این استخوانها را تاندونها به عضلات وصل میکنند. هنگامی که ماهیچهها منقبض یا سفت میشوند ، تاندونها استخوانها را میکشند تا انگشتان را حرکت دهند.
تاندونهای بلندی ، به نام تاندونهای فلکسور ، از ساعد تا عضلات و استخوانهای دستها کشیده شدهاند. تاندونهای فلکسور (تاندونهای ماهیچههای خمکننده) در یک غلاف تاندون حرکت میکنند ، که به مثابه تونلی برای تاندون است. اگر این تونل باریک شود ، تاندون نمیتواند به راحتی حرکت کند. این اتفاقی است که باعث انگشت ماشهای میشود.
حرکت تاندون در یک غلاف تاندون تنگ ، باعث تحریک و تورم آن میشود و حرکت کردن انگشت را بسیار دشوار میکند. التهاب ممکن است باعث ایجاد یک حالت پرش در انگشت شود که این مساله هم حرکت را محدودتر میکند. این باعث میشود انگشت در حالت خمیده قرار بگیرد و صاف کردن آن بسیار دشوار شود.
چه کسانی در معرض ابتلا به انگشت ماشهای قرار دارند؟
برخی از افراد نسبت به سایرین بیشتر احتمال دارد به انگشت ماشهای مبتلا شوند. به عنوان مثال ، این مشکل در زنان شایعتر از مردان است.
سایر عوامل خطر مرتبط با انگشت ماشهای عبارتند از:
علائم انگشت ماشهای
- سنین بین 40 تا 60 سالگی
- ابتلا به دیابت
- ابتلا به کم کاری تیروئید
- ابتلا به آرتریت روماتوئید (ورم مفاصل)
- ابتلا به سل
- انجام فعالیتهای تکراری که به دستها فشار وارد میکند ، مانند نواختن سازهای موسیقی
انگشت ماشهای معمولاً در میان نوازندگان ، کشاورزان و کارگران صنایع شایعتر است.
علائم اولیه شایع انگشت ماشهای عبارتند از:
- احساس درد طولانی در بند انتهایی انگشت شست یا انگشتان دیگر
- وجود یک برآمدگی یا توده اطراف انتهای انگشت در نزدیکی کف دست
- حساسیت به لمس در نزدیکی انتهای انگشت
- صدای تق در هنگام حرکت کردن انگشت
- احساس سفتی وخشکی در انگشت
انگشت ماشهای اگر درمان نشود میتواند پیشرفت کند. علائم انگشت ماشهای پیشرفته آن است که انگشت شست ، یا یک انگشت دیگر یا هم انگشت شست و هم یک انگشت دیگر در حالت خمیده یا صاف قفل میشوند. کسی که به انگشت ماشهای پیشرفته مبتلا باشد ، نمیتواند بدون استفاده از دست دیگر خود انگشتانش را صاف کند.
علائم انگشت ماشهای صبحها بدتر میشود. با جلوتر روفتن روز به طور معمول انگشت آرامتر شده و بهتر حرکت میکند.
تشخیص
پزشک معمولاً میتواند انگشت ماشهای را با معاینه و چند سوال ساده در مورد سوابق پزشکی فرد تشخیص دهد.
پزشکان برای تشخیص انگشت ماشهای دقت میکنند که آیا هنگام حرکت انگشت صدای ترق و توروق به گوش میرسد و این که آیا هیچ یک از انگشتان حالت خمیده پیدا کردهاند. همچنین ممکن است به نحوه باز و بسته شدن انگشتان نگاه کنند. برای تشخیص به طور معمول به تصویربرداری اشعه ایکس یا سایر انواع تصویربرداری نیازی نیست.
درمان انگشت ماشهای
در صورتی که متوجه بروز هر یک از علائم انگشت ماشهای در خود شدید ، حتما در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. پزشک علائم خود شما را بررسی کرده و میتواند تشخیص دقیقی از وضعیت شما و شدت آن به عمل آورد. اگر انگشت ماشهای نسبتاً خفیف باشد ، روشهای درمانی محافظه کارانه (غیر جراحی) اولویت دارند که این روشها شامل استفاده از داروهای ضد التهاب و تزریق استروئید برای کاهش التهاب است. بستن انگشت و آتلبندی نیز ممکن است توصیه شود که به محافظت از انگشت کمک کرده و از آسیب بیشتر جلوگیری میکند. اگر انگشت ماشهای خیلی شدید باشد ، ممکن است لازم باشد جراحی انجام شود. طی این جراحی ، غلاف پوشاننده تاندونی که عضله را به استخوان متصل میکند را شکاف میدهند تا فشار و تنگی تا حدودی برطرف شده و انگشت مجددا بتواند به خوبی حرکت کند.
استراحت
به هیچ وجه علائم خود را نادیده نگیرید زیرا این علادم احتمال دارد پیشرفت کنند و در نهایت انجام کارها و فعالیتهای روزمره برای شما بسیار مشکل خواهد شد. از انگشتی که دچار اختلال ماشهای شده زیاد استفاده نکنید ، زیرا فشار بیشتر ممکن است باعث پارگی تاندون شود و در این صورت حتما به جراحی نیاز است. درمان پیشنهادی به شدت علائم بستگی دارد. درمانهای خانگی شامل موارد زیر است:
- به مدت چهار تا شش هفته انگشتان خود را استراحت داده و از انجام فعالیتهای تکراری خودداری کنید.
- برای کاهش تورم از یخ یا گرما استفاده کنید
- دست خود را در طول روز چندین بار در آب گرم قرار دهید تا تاندونها و ماهیچه ریلکس شوند
- انگشتان خود را به آرامی کشش دهید تا دامنه حرکتی آنها بیشتر شود
آتل بندی یا استفاده از بریس
آتلبندی یا استفاده از بریس برای درمان انگشت ماشهای درمانهای خانگی بسیار خوبی هستند زیرا باعث و بیتحرک شدن منطقه آسیب دیده شده و از ضرورت انجام عمل جراحی جلوگیری میکنند. بریسهای مخصوص انگشت ماشهای ناحیه دردناک را بیحرکت نگه میدارد در عین این که فرد هنوز هم میتواند به طور کامل از دست خود استفاده کند. اگر به دنبال وسیلهای هستید که پشتیبانی زیادی از انگشت شست یا سایر انگشتان ارائه دهد ، حتماً یک بریس انگشت سخت تهیه کنید. برای جلوگیری از بروز عوارض و درد در طول روز ، بهترین کار آن است که در طول شب از بریس مخصوص انگشت ماشهای استفاده کنید. اگرچه استفاده از این بریس در طول روز نیز تاثیری بسیار عالی دارد.
استفاده از این نوع بریس برای دوران نقاهت پس از جراحی نیز مفید است ، که در ادامه میتوانید اطلاعات بیشتری در این مورد مطالعه کنید. اندازه این بریس قابل تنظیم است یعنی دیگر لازم نیست نگران ورم کردن انگشت خود باشید. قابل تنظیم بودن اندازه این بریس همچنین باعث میشود تا بتوانید آن را برای هر یک از انگشتان خود از جمله انگشت شست ، اشاره ، میانی ، انگشتر و انگشت کوچک استفاده کنید.
اگر چند انگشت ماشهای داشته باشید ، میتوانید از بریسهایی که برای چند انگشت طراحی شدهاند استفاده کنید. این بریسها به طور همزمان بیش از یک انگشت را بیحرکت نگه میدارند.
داروها
داروها ممکن است به تسکین التهاب کمک کنند. داروهای ضد التهاب عبارتند از:
- ایبوپروفن (ژلوفن، ادویل)
- ناپروکسن
- داروهای ضد التهابی تجویزی
فیزیوتراپی برای انگشت ماشهای
مراجعه به فیزیوتراپی روشی بسیار مفید و در عین حال آموزنده برای درمان انگشت ماشهای است. برای این کار متخصص فیزیوتراپی راهکارها و راهنماییهایی برای افزایش تحرک دست و انگشتان به بیمار ارائه میکند. برای درمان انگشت ماشهای سعی میکنند کاری کنند که از طریق تمرینات و حرکات کششی مختلف فشار و تنش را روی تاندون برداشته شود. روشهای فیزیوتراپی برای موارد خفیف انگشت ماشهای یا افرادی که به تازگی دچار انگشت ماشهای شدهاند فوق العاده موثرند.
روشهای فیزیوتراپی در درمان انگشت ماشهای ، خواه بیمار جراحی کرده باشد یا نه، بر بازگرداندن قدرت و دامنه حرکتی دست و انگشتان با یک برنامه درمانی ورزشی متمرکز است. موم درمانی (واکس تراپی) ، آب درمانی و ماساژ نیز میتوانند به کاهش هر نوع دردی کمک کرده و حرکت فرد را بهبود ببخشند . از تکنیکهای الکتروتراپی میتوان برای ارتقاء بخشیدن به روند بهبودی استفاده کرد که از جمله این تکنیکها اولتراسوندتراپی و لیزر درمانی را میتوان نام برد. برای حمایت از ناحیه آسیب دیده و به حداقل رساندن خطر آسیب مجدد ، ممکن است فیزیوتراپیست از بیمار بخواهد به طور موقت انگشت خود را آتلبندی یا بانداژ کند.
تزریق استروئید برای رفع مشکل انگشت ماشهای
اگر به خاطر مشکل انگشت ماشهای خود به پزشک مراجعه کنید ، به احتمال زیاد به عنوان اولین خط درمان برایتان از تزریق استروئید استفاده خواهد کرد. پزشکان عموماً قبل از آن که جراحی را پیشنهاد کنند، یکی دو بار تزریق استروئید انجام میدهند. برای این کار استروئید را به غلاف تاندون فلکسور تزریق میکنند که یکی از رایجترین روشهای درمانی است. پزشکان با هدف کاهش التهاب، استروئید را به ناحیه آسیب دیده تزریق میکنند.
طب سوزنی
از طب سوزنی به عنوان روشی برای تسکین درد ناشی از انگشت ماشهای استفاده شده است. تحریک برخی نقاط طب سوزنی روی دست در بهبود درد موثر است. اصلیترین این نقاط، نقطه baxie و نقطه jing-well نام دارند. در طب سوزنی از تحریک نقاط مختلفی در اطراف انگشتان نیز استفاده میشود.
تمرینات ورزشی برای انگشت ماشهای
انجام تمرینات ورزشی ملایم به حفظ تحرک انگشتان کمک کرده و همچنین تمرین خوبی برای جلوگیری از ابتلا به انگشت ماشهای است. در اینجا نمونههایی از این تمرینات ذکر شده است:
تمرین با کش لاستیکی
این تمرینی برای عضلات اکستنسور انگشتان است که برای انجام آن همه انگشتان دست از جمله انگشت شست را به هم نزدیک کرده ، و سپس یک کش لاستیکی در اطراف آنها پیچانده و بعد با وجود مقاومتی که به خاطر وجود کش در اطراف انگشتان وجود دارد سعی میکنیم انگشتانمان را باز و بسته کنیم.
تمرین حلقه کردن انگشتان
برای انجام این تمرین باید سر انگشتی که حالت ماشهای پیدا کرده را روی سر انگشت شست قرار دهید، در واقع باید یک شکل دایرهای با انگشتان دست خود درست کنید. انگشتنتان را برای حدود پنج ثانیه در همین حالت نگه داشته و سپس رها کنید. حرکت را حدود 10 بار تکرار کنید.
جراحی
جراحی انگشت ماشهای یا انگشت شست دو نوع اصلی دارد: جراحی باز و جراحی زیر پوستی. در هر دو روش پزشک غلاف تاندون A1 ( قرقره تاندونهای فلکسوری (خم کننده) در قاعده انگشتان) که حرکت تاندون در آن مشکل شده را شکاف داده یا آزاد میکند. تفاوت این دو نوع جراحی برای انگشت ماشهای در نحوه انجام کار است.
برای این که بفهمید کدام نوع جراحی برای شما بهتر است باید با پزشک خود صحبت کنید.
جراحی باز برای درد انگشت شست یا انگشت ماشهای: در جراحی باز ، جراح از بی حسی موضعی یا منطقهای برای بی حس کردن دست یا بازو استفاده میکند، سپس برش كوچكی در دست ایجاد میكند تا از طریق آن غلاف تاندون را شکاف دهد. در نهایت زخم را بخیه زده و منطقه را پاسمان میکند. ممکن است پزشک توصیه کند بیمار در دوره بهبودی بعد از جراحی از بریس استفاده كند.
جراحی زیر پوستی برای درد انگشت شست یا انگشت ماشهای: در جراحی زیر پوستی انگشت ماشهای ، به جای ایجاد یک برش در کف دست ، پزشک از یک سوزن برای جدا کردن انسداد موجود درغلاف تاندون استفاده میکند. برای انجام این روش معمولاً بیحسی موضعی کافی است و در بعضی موارد میتوان این عمل را در مطب پزشک هم انجام داد که به کاهش هزینههای بالای جراحی کمک میکند. این جراحی نسبت به جراحی باز خطر بیشتری دارد زیرا جراح به طورمستقیم غلاف تاندون (قرقره) را نمیبیند.
دوران نقاهت پس از جراحی برای درد انگشت شست یا انگشت ماشهای به چه صورت است؟
پس از انجام این جراحی نه تنها حرکت دادن انگشت ممکن است، بلکه حتی توصیه هم میشود که پس از جراحی انگشت خیلی زود انگشت حرکت داده شود ، اگرچه در مورد نوع و نحوه حرکت لازم است باید احتیاط کرد. بیمار باید بعد از جراحی تمرینات حرکتی انگشت را با تمرکز اصلی بر بهبود دامنه حرکتی انجام دهد.
طی هفته اول بعد از جراحی میتوانید فعالیتهای سبک روزمره مثل بلند کردن اشیاء ، تایپ کردن ، نوشتن و غیره را انجام دهید به شرط این که این فعالیتها شدید و یا خیلی زیاد نباشند. خیلی حواستان به تورم بعد از جراحی باشد. به پیامهای بدن خود گوش دهید و اگر بعد از انجام تمرینات یا بعضی فعالیتهای خاص دچار تورم شدید لازم است از انجام آن کار دست کشیده و استراحت کنید. بسیاری از پزشکان توصیه میکنند بعد از عمل با چیزی مثل یک آتل نرم، دست آتلبندی شود. رانندگی پس از جراحی انگشت شست یا انگشت ماشهای قاعدتا نباید مشکلی ایجاد کند و مصرف داروهای بدون نسخه در کاهش درد موثر است.
طول دوره بهبودی پس از جراحی انگشت در افراد مختلف متفاوت است اما معمولاً بسیار کوتاه است. برای جراحی باز ، معمولاً چهار تا شش هفته طول میکشد تا فرد بتواند بدون محدودیت انگشتانش را حرکت دهد. زمان ریکاوری برای افرادی که جراحی زیر پوستی انگشت انجام دادهاند ، کوتاهتر است، زیرا در این روش برش و زخمی در کف دست ایجاد نمیشود که بخواهد بهبود پیدا کند.
آیا انگشت ماشهای ممکن است عوارض ماندگار یا بلند مدتی داشته باشد؟
اگر به سرعت درمان را شروع نکنید ، ممکن است زمان لازم برای بهبودی شما طولانیتر شود. اگر قبلا برای انگشت ماشهای جراحی انگشت انجام داده باشید ، احتمال دارد دچار عوارضی مانند آسیب عصبی موقتی و خشکی موقتی شده باشید. فیزیوتراپی میتواند به رفع این مشکلات کمک کند اما حتما باید در اسرع وقت برنامه درمانی فیزیوتراپی خود را شروع کنید.